Początki Kopaszewa
Kopaszewo występuje w dokumentach co najmniej od 1386 roku. Przed rokiem 1714 należało do Zakrzewskich. Od 1714 do 1844 roku stanowiło własność i siedzibę Skórzewskich. Tu w 1831 roku przebywał Mickiewicz. Ponoć siadywał pod nie istniejącym dziś dębem, rozmyślając, jak przeprawić się pod Żerkowem na teren Królestwa Polskiego, by dołączyć do powstania. W 1844 roku gen. Dezydery Chłapowski kupił Kopaszewo dla swego najmłodszego syna Kazimierza. Kazimierz Chłapowski (1832-1916), wzorowy gospodarz, odbył podróż po Anglii i Francji dla zapoznania się z najnowocześniejszą gospodarką rolną. W Paryżu zbliżył się do polityków z Hotel Lambert książąt Czartoryskich, a później w Wielkopolsce stanął na czele tak zwanych ultramontanów, głosząc konieczność bezwarunkowego posłuszeństwa Kościołowi i współpracy z nim w kwestii narodowej. Był członkiem Izby Panów i wiceprzewodniczącym Kota Polskiego w Sejmie Pruskim, komandorem papieskiego Orderu św. Grzegorza, wielkim wrogiem pojedynków. Opublikował na ten temat broszurę Pojedynki a Liga ku ochronie czci i honoru. Kopaszewo pozostawało w ręku Chłapowskich aż do drugiej wojny światowej. Ostatni właściciel Kopaszewa Mieczysław Chłapowski (ur. 1874), komandor Polonia Restituta i orderu Grzegorza Wielkiego, został rozstrzelany przez Niemców na rynku w Kościanie 23 października 1939 roku.
W roku 1939 właścicielem Kopaszewa był Mieczysław Chłapowski. Majątek w 1926 roku liczył 618 hektarów.